Begin 2015 introduceerden we in samenwerking met Wijnhuis Oss bottelaar Van Wees en hun The Ultimate serie in Oss. Ter ere van dit heuglijke feit organiseerden we een proeverij en de animo bleek groot genoeg om er twee avonden mee te vullen. Het werd het begin van een mooie samenwerking.
Stefan en John van Wijnhuis Oss wilden graag dat wij een keer een proeverij voor hen zouden verzorgen en wij wilden graag eens iets doen met een onafhankelijk bottelaar. Onze bekendheid met The Ultimate in combinatie met hun enthousiasme, lef en doortastendheid zorgden destijds voor een snelle introductie van zo’n 20 verschillende flessen. Oss was daarmee een prachtig product rijker!
De lijn was binnengehaald en dus werd het tijd een proeverij te gaan plannen. Daar was het uiteindelijk toch om te doen geweest niet waar? De feestdagen voorbij en rekening houdend met drukke normale werkzaamheden werd gekozen voor de laatste vrijdag van januari. De animo bleek groot! Zo groot zelfs dat na twee dagen al duidelijk was dat we waarschijnlijk ook een tweede avond konden vullen met belangstellenden. Ook deze knoop werd weer vrij snel doorgehakt en ook inschrijving voor de zaterdagavond werd geopend. Het enthousiasme en de snelheid waarmee de inschrijvingen binnen kwamen gaf ons uiteraard de nodige energie om weer iets moois op poten te zetten.
Het werd een verhaal waarin we een doorsnede maakten van het huidige assortiment van de botteling van het Van Wees concern. Bourbongerijpt, Sherryrijping, hogsheadrijping, geturfd, ongeturfd, van 6 tot 26 jaar rijping, alles kwam wel aan bod. Verder een stukje uitleg over de geschiedenis van Van Wees en The Ultimate. Hoe zit de productie van Whisky in elkaar? Wat weten we van de distillery’s waar de Whisky’s uit de line up gemaakt zijn? Genoeg stof voor een programma van zo’n 2,5 uur.
De start was zeer bijzonder. Een 6 jaar jonge Ardmore, op Bourbon gerijpt opende het bal dat was voor iedereen verrassend. Starten met een geturfde Whisky dat doe je immers niet snel in een proeverij. Zou het niet te veel invloed hebben op de rest van de proeverij? Gelukkig bleek al tijdens de voorbereiding dat de nummer twee uit de line up prima overeind zou blijven en dus kon de Ardmore blijven staan als jonge opening van de avond. Een Whisky die ondanks zijn korte rijping toch al een bijzonder karakter heeft opgebouwd en die een zeer mooie interactie met het hout heeft ondergaan. De conclusie over twee avonden was dat de keuze dit vat op deze leeftijd al te bottelen een gerechtvaardigde keuze was.
De tweede fles in de line up was een op 2 (Bourbon) hogsheads gerijpte, 23 jaar oude Clynelish. Wat een geuren en smaken! Ondanks het geturfde van de Ardmore groeide deze fles tot één va de favorieten over de twee avonden en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen, ook wij zijn zeer gecharmeerd van dit prachtige distillaat uit Brora. Honing, citrusvruchten, bloesem, vers gemaaid gras. Zomaar wat geuren die vrijkomen in het glas en ook in de smaak kom je allerlei prachtige wendingen tegen. Echt nog wat om van na te genieten tijdens een korte pauze.
Na de bourbon gerijpte spirits uit het eerste deel was het vervolgens de beurt aan enkele sherryrijpingen. The Glenlivet, gedistilleerd in 1997 en vervolgens 16 jaar gerijpt in een first fill sherry butt. Waarschijnlijk is het vat voorheen gebruikt voor een droge sherry als de Manzanilla. In de neus vonden wij vooral de geur van zoete toffee en caramelfudge. In de smaak, en dan vooral achter in de mond, komen ook gedroogd fruit als dadels, pruimen en rozijn naar boven.
De nummer vier in de line up vertelde het verhaal van de beperkte verkrijgbaarheid van de bottelingen. Op vrijdagavond was het vatnummer 6928 van Blair Athol. Gedistilleerd in 1988 en ruim 25 jaar gerijpt op een refill (zeer waarschijnlijk Pedro Ximinez) sherry vat. Zeer donker van kleur en zeer complex van geur en smaak. Tja en na de proeverij van vrijdagavond… op! De vervanger mocht er ook zijn! Vatnummer 6850 heeft 3 maanden langer gerijpt en komt daarmee net over de grens van de 26 jaar. Iets lichter van kleur maar waarschijnlijk toch ook gerijpt op een PX vat. De geur en smaak doen erg denken aan boerenjongens. Rozijnen in alcohol! Heerlijk.
Na nog een korte pauze gaan we naar Islay. Een op bourbon hogshead gerijpte Caol Ila, 11 jaar gerijpt maar zeer licht van kleur. Weinig werking van het vat en dus is de Whisky redelijk dicht bij de originele spirit gebleven. Een mooie ziltig, zoete turf in de geur en de smaak. Een vriendelijk geturfd karakter waarin je echt de standaard bottelingen van Coal Ila herkent. Een drupje water laat de turf meer naar de achtergrond verdwijnen waarna een zoetje van honing meer naar voren treedt.
Het slot van de avonden is voor de 15 jarige Laphroaig. Gedistilleerd en 1998 en gerijpt op een refill sherry butt (waarschijnlijk ook Manzanilla) verwachten we hier weer een heel andere beleving dan bij de Caol Ila. Inderdaad! Verrassend zoet in de neus met turf op de achtergrond. Een smaak waarin typisch zoete sherrytonen een mooi complex vormen met prachtige turf van de Laphroaig distillery. Met de lange afdronk is het een passend slot van de avond.
Het was een prachtig project. Op beide avonden hebben we mensen kennis laten maken met het fenomeen “onafhankelijke botteling”. De charme van de beperkte verkrijgbaarheid van de afzonderlijke bottelingen. De zuivere invloeden van de gebruikte vaten op de spirit waarmee ze gevuld waren. Iets waar wij inmiddels groot fan van zijn.
