Zoals jullie hebben kunnen lezen was ik een paar weken geleden aanwezig bij een zeer bijzondere proeverij. Een line up met alleen maar oude bottelingen uit The Ultimate whisky collectie van bottelaar Van Wees. Georganiseerd door liefhebber John de Vries en gehouden in Grieks specialiteiten restaurant Minos Pallas in Nieuwegein. In dit deel behandel ik de eerste twee whisky’s van de middag.
Bij de aanvankelijke aankondiging van de proeverij stonden er 7 whisky’s op het programma. Bij binnenkomst in het restaurant kregen de deelnemers echter al een mooi glaasje aangeboden en ook in de line up was een extraatje klaargezet. Een Isle of Jura met distillatiejaar 1988, 12 oktober 1988 om precies te zijn. Na een rijping van bijna 14 jaar werd op mijn 30e verjaardag (19 september 2002) overgegaan tot het vullen van de flessen. In die periode werden de Ultimate bottelingen nog uitgebracht op een standaard sterkte van 43%. Voor de rest werd er niet koud gefilterd of bijgekleurd.
- Neus: Fris-ziltig, ik weet niet of het een term is maar bij deze. Een zoet randje van honing komt ook in me op. Als het glaasje lang genoeg staat komt er een hint van boomgaardfruit door maar wat mij betreft een wat vlakke beleving.
- Smaak: Zacht en romig in de mond met hier wel direct een hint van fruit. Doet ietwat melig aan als een overrijpe appel.
- Afdronk: Ook hier weer een overrijpe appel die even blijft hangen.
Isle of Jura is niet een van mijn favoriete distilleerderijen. Op de een of andere manier doen de whisky’s net wat te weinig in mijn smaakbeleving. Deze botteling is daarop geen uitzondering. Een mooie whisky om het smaakpallet op gang te brengen voor de rest van de proeverij maar als ik er een score aan moet hangen kom ik niet hoger dan 82 punten. Nog steeds een dikke voldoende maar niet mijn ding.
Dan is het de beurt aan een distillery die niet meer bestaat maar waar inmiddels hard gewerkt wordt aan een wederopbouw. De tweede whisky is namelijk een Rosebank. Een distillery met een hoogstaande reputatie en toch heb ik er nog nooit echt iets van geproefd. Ik moet dan ook eerlijk zeggen dat dit wel een van de whisky’s was die me deed besluiten deel te nemen aan het evenement. Het is wel een jonge whisky, op de een of andere manier jonger dan ik zou verwachten voor die tijd. Distillatie vond namelijk plaats op 3 juli 1991 en slechts 7 jaar later, op 30 juli 1998, werd al overgegaan tot botteling. Ook hier weer op een sterkte van 43%.
- Neus: Een geur van bloesem komt in me op, wat grassige tonen ook. Een zoetje van moutsuikers.
- Smaak: Fris en jeugdig. Ook weer moutsuikers maar ook een licht bittertje, neigend naar geraspte citrusschil.
- Afdronk: Kort met ook weer een bittertje naast de moutsuikers.
Als ik heel eerlijk ben had ik hier veel meer van verwacht, misschien wel teveel. Misschien is deze Rosebank gewoon te jong gebotteld om eer te kunnen doen aan de reputatie. Misschien had men toen, met de kennis van nu, wel besloten om hem tóch maar wat langer te laten rijpen. We zullen het nooit weten. Voor nu een score waard van eveneens 82 punten.
