Wat is het alweer een tijd geleden dat ik een volledige fles van deze whisky kocht. Het was een periode dat ik regelmatig Versailles Dranken bezocht in Nijmegen en meer dan eens ging er dan wel een fles mee naar huis. In die tijd verkocht toenmalig eigenaar Caecil Gerrits er nog bottelingen van wijlen Helen Arthur. Bottelingen die in samenwerking met de schrijfster tot stand waren gekomen. Dit is de enige waarvan ik nog een sample had staan en ik ben wel benieuwd hoe ik daar nu tegenaan kijk.
Tullibardine is niet een distillery waar ik al vaak iets van geprobeerd heb. Ik zag echter wel op Whiskybase dat ik deze whisky 2x beoordeeld had. De eerste keer gaf ik hem een score van 82 punten en in een latere review kwam ik tot 84 punten waarbij het commentaar was dat zuurstof de whisky goed had gedaan. Dit 60ml sample heeft inmiddels al een paar jaar gestaan dus wat zal dit worden?
De whisky werd gestookt in 1987 en het vullen van de flessen vond plaats in 2005. Tussendoor vond een rijping plaats in een remade hogshead van waarschijnlijk Amerikaans eikenhout. Er werd gebotteld op een sterkte van 46% en de totale oplage van het vat was 350 flessen.
- Neus: Fruitige aroma’s van banaan, citrusfruit (mandarijn) en een appeltje. Daarnaast ook wat grassige tonen.
- Smaak: Amandelspijs, citrusfruit, honing en een licht kruidig randje. Er komt ook een licht rokerig tintje door van houtskool.
- Afdronk: Mooie lengte, zoet en licht kruidig met een vleugje rook. Het citrusfruit trekt hier richting grapefruit.
Ik denk dat door de jaren heen mijn smaakbeleving anders is geworden. In die periode was ik nog vaak bezig met de stevigere sherryrijpingen en was dit niet echt mijn ding. Ik moet zeggen dat ik deze whisky nu prima kan waarderen. In het nu is dit sample voor mij een score van 86 punten wel waard.
