Eerder in 2015 zag je diverse vaten Imperial uit 1995 op de markt verschijnen. Datzelfde gold voor Blair Athol uit 1988. Later dat jaar lijkt het de tijd te zijn om een aantal vaten Tamdhu op de markt te brengen. Tijd voor weer een mooie vergelijking!
Naast elkaar geschonken valt op dat de in 2005 gedistilleerde 10yo botteling een wat donkerder kleur heeft dan de 9yo variant die in 2006 uit de still kwam. Vat 352 heeft dan ook wel zo’n 11 maanden langer mogen rijpen dan vat 921. Daar staat tegenover dat de engelen op vat 921 minder grip hebben gehad dan op vat 352. Dit resulteert in een alcoholpercentage van maar liefst 65% voor vat 921 ten opzichte van een eveneens zeer respectabele 60,2% voor de 10yo variant.
Tijd om aan de slag te gaan. Ik begin met de fles uit mijn eigen collectie.
Gerijpt in een Sherry Butt. Vatnummer 352, leeftijd 10yo, vatsterkte 60,2%. 576 flessen gebotteld.
- Neus: De sherrytonen zijn overduidelijk aanwezig. Fruit in de richting van abrikoos maar verder doet de geur me vooral denken aan Chokotoff, de met pure chocolade omhulde toffee.
- Smaak: Een licht olieachtig gevoel in de mond. De indruk die de geur heeft opgewekt komt ook in de smaak prima terug. Licht kruidig, licht fruitig en vooral toffee. Als de slok langer in de mond is komt ook een vleugje chocolade naar voren.
- Finish: Mooie lengte! Zoet en bitter van toffee en chocolade wisselen elkaar daarin af. Er lijken hier zelfs wat rozijnen door te komen. Deze heb ik in de geur én de smaak niet waargenomen.
- Al met al, en zeker voor de leeftijd, een zeer mooie complexe whisky. Een 88 score waardig!
Dan deel twee van de vergelijking. Ik ontving van Johan van Boxmeer, slijterij The Old Pipe in St. Oedenrode, een ruim sample voor deze vergelijking.
Gerijpt in een Sherry Butt. Vatnummer 921, leeftijd 9yo (+1 maand), vatsterkte 65%. 639 flessen gebotteld.
- Neus: Bijzonder verschillend ten opzichte van de andere fles. Het fruit gaat hier meer de kant van rijpe banaan op maar dat is niet het enige verschil. Ik ruik hier een typische geur van boterbabbelaars in.
- Smaak: Romig gevoel. De rijpe banaan komt ook in de smaak weer tot uiting evenals de boterbabbelaar. Hier komt verder wel direct het vleugje rozijn binnen.
- Finish: Ook weer zeer mooi van lengte. Ook hier is de afdronk een mooie weergave van de geur- en smaakbelevenis.
- Ook dit is een zeer mooie botteling. Deze maakt me echter wel zeer nieuwsgierig naar hoe deze zou zijn met 11 maanden meer rijping. Vat 921 krijgt van mij daarom een score van 87 punten.
Beide drams heb ik overigens zonder toevoeging van water genuttigd. Ondanks het hoge alcoholpercentage is dit prima te doen. Heb ik hier de “ultimate” Tamdhu geproefd? Het Van Wees concern heeft met deze whisky’s in ieder geval weer bewezen een goede hand te hebben in het selecteren van de vaten.
