In 2015 was er een periode dat bottelaars Signatory Vintage en The Ultimate diverse bottelingen van de Imperial distillery uitbrachten. Ik schafte van beide bottelaars een fles aan en die bleken beiden afkomstig uit dezelfde spiritbatch. Een mooier vergelijk kun je eigenlijk niet hebben.
De beide vaten zijn dus gevuld geweest met exact hetzelfde mengsel van water, alcoholen, oliën, vetten, esters en andere geur- en smaakstoffen. Nu is het dus de vraag wat de invloed van beide vaten is geweest op deze spirit.
Drie glaasjes op een rij voor een vergelijking tussen twee flessen. Natuurlijk wil ik de twee flessen op deze sterkte met elkaar vergelijken maar is dat wel helemaal eerlijk? De Imperial van Signatory Vintage is namelijk afkomstig uit de Cask Strength serie en is afgevuld met een alcoholpercentage van 52,2%. Dit in tegenstelling tot The Ultimate waar een percentage van 46% is gehanteerd. Het is dus niet meer dan eerlijk het percentage van de Signatory terug te brengen tot 46%. Om dit te bereiken heb ik uitgerekend hoeveel water ik aan een glaasje met 20ml moet toevoegen om op een percentage van 46% te komen:
- 20ml x 0,522 = 10,44ml alcohol.
- 10,44ml : 0,46 = 22,7ml in het glas.
- Er moet dus 2,7ml water worden toegevoegd.
Het water doet zijn verdunnende werking en met het lager geworden alcoholpercentage verandert het oplossend vermogen van de Whisky. Direct ontstaat een troebeling in het glas die veroorzaakt wordt door oliën en vetten die zijn achtergebleven in de Whisky.
Neus: Onmiskenbaar hebben beide flessen dezelfde karaktereigenschappen. Een mengsel van vanille, honing en amandel tot zelfs marsepein. Toch zit er wel degelijk een miniem verschil in de geur. De fles van The Ultimate geeft een heel licht zuurtje dat ik bij Signatory niet tegenkom. Met name in de onverdunde SV is de amandel zeer aanwezig, meer een vettige geur van amandelolie. Allen hebben een prachtige neus.
Smaak: Zoet van honing en vanille, Amerikaans wit eiken, Bourbon Hogsheads. Heel licht kruidig, pepertje of meer richting kaneel? De verdunde SV krijgt zeker iets meer een kruidig karakter zonder dat het gaat overheersen. Onverdund blijft het amandelkarakter van de Whisky wat meer overeind. De hogsheads hebben mooi de tijd gekregen hun invloed te hebben op de spirit. De relatieve gelijkenis in ontwikkeling doet mij vermoeden dat de hogsheads uit dezelfde productieserie komen van de kuiperij.
Body: Mooie volle Whisky’s. Romig in de mond. Zowel voor de fles van The Ultimate als de verdunde Signatory een zeer vergelijkbaar gevoel. De CS versie van Signatory Vintage is onverdund nog iets voller van smaak.
Afdronk: Heerlijk van lengte, prachtige honing blijft lang hangen in de mond. Ook hier is er niet heel veel verschil te bemerken tussen de twee glaasjes op 46%. De Cask Strength geschonken dram blijft nóg wat langer hangen. Ook hier komt, net als bij de smaak, het notige karakter meer terug en op een zeer prettige, aanvullende manier.
Wat een genot om deze flessen met elkaar te vergelijken! Als ik echter op basis van scores een voorkeur moet uitspreken kom ik vanwege subtiele verschillen op 88 punten voor The Ultimate en maar liefst 90 punten voor de Signatory Vintage.
