Het lijkt wel of ze niet op kunnen de laatste tijd. De markt wordt overspoeld met sherrybommetjes van Edradour en over het algemeen zijn ze gebotteld door Van Wees in hun The Ultimate serie. Inmiddels werden dit jaar zo al 7 vaten uitgebracht en de meesten zijn al niet meer verkrijgbaar. Aan het begin van deze (toch wel) hype was ik in de gelukkige omstandigheid een flesje aan te kunnen schaffen. Op dat moment was vooral vatnummer 391 heel populair maar ik ging voor dit zustervat.
Vat 389 en vat 391 kun je met recht zustervaten noemen. Tweelingzusjes zelfs. Zowel de datum van distillatie als de datum van botteling is bij beiden hetzelfde. Distillatie vond plaats op 17 november 2010 en na ruim 9 jaar rijping in een first fill sherry butt werd op 8 januari 2020 overgegaan tot het vullen van de zo gewilde flessen. Uiteraard zonder gebruik te maken van kunstmatige kleuring of koude filtering en op de sterkte van het vat, een indrukwekkende 59,0%, leverde vat 389 een opbrengst van 644 flessen op.
- Neus: Direct na het inschenken heeft deze whisky een wat vlezige geur. Een stevige bouillon met tuinkruiden. Na enkele minuten in het glas komen de wat zoetere sherrytonen door in de vorm van gedroogd fruit, toffee en pure chocolade. Het vlezige wordt compleet verdrongen en dat is een prettige ontwikkeling.
- Smaak: Een stevige prikkel op de tong vanwege de alcohol maar zonder onaangenaam te worden. In de mond ontstaat een romig karakter waarin de smaken van toffee en pure chocolade doen denken aan een smeltende Toffifee.
- Afdronk: Een mooie lange afdronk met ook weer vooral toffee en chocolade.
Een stevige sherrybom die even tijd nodig heeft in het glas maar dan zeer aangenaam wordt. Wat mij betreft een score van 88 wel waard.
