Dit is dé whisky waarmee de sampleruil met Peter Boeringa begon. “Deze moet je écht proberen” stuurde Peter mij in een persoonlijk bericht en wie ben ik dan om zo’n advies in de wind te slaan. Ik ben geen kenner van Dalmore en de eerste kennismaking met een standaard gebottelde Dalmore was aardig maar liet geen diepe indruk achter. Ik ben dus wel heel benieuwd waar het enthousiasme van Peter vandaan komt.
De bottelaar is Signatory Vintage en de fles komt uit de Cask Strength serie. Dit geeft meteen al twee grote wijzigingen ten opzichte van de standaard fles die ik ooit proefde. Het alcoholpercentage is net wat hoger én er is niet bijgekleurd of koud gefilterd. Dat soort whisky geniet toch wel altijd mijn voorkeur.
Naast de andere manier van bottelen is er nog een belangrijk verschil met wat ik eerder proefde van de distilleerderij. Deze whisky heeft namelijk maar liefst 28 jaar mogen rijpen. Distillatie vond namelijk plaats in maart 1992 en in juni 2020 werd de inhoud van vatnummer 1749 gebotteld in 236 flessen. Geen slecht aantal voor een Bourbon barrel na 28 jaar rijping. Er is wel wat van de alcohol verdampt getuige het ABV van slechts 44,3%.
- Neus: Zacht, zoet, honing. Vooral zoet citrusfruit maar ook tropische vruchten als passievrucht en ananas. Op de achtergrond ruik ik een hint van sigarenas.
- Smaak: Kruidige start. Fris zoet van tropisch fruit. Een licht rokerig tintje en een wat wassig mondgevoel.
- Afdronk: Wat aan de korte kant met een smaak van een vruchtenthee met een licht rokerig randje.
Een mooie whisky maar ik had van de smaak en met name de afdronk net wat meer verwacht (en gehoopt) van een whisky van deze leeftijd. Al met al nog zeker een score van 87 punten waard. Peter, dank je voor deze kans om een oude Dalmore te kunnen proeven.
