Zoals ik in de blog over de samples voor mezelf al aankondigde is er bij mij in de kast een 35cl flesje terecht gekomen met daarin een door Signatory Vintage gebottelde Linkwood whisky. De originele fles en het blik bleven in Olland maar Marc van Grunsven had wel het label netjes overgezet naar mijn ruime sample. Ik moet zeggen, het ziet er prachtig uit.
Dat iets er mooi uitziet in de kast is één ding. Uiteindelijk gaat het natuurlijk om de inhoud van het flesje. De verwachtingen zijn wat dat betreft ook wel hoog gespannen.
De whisky werd gedistilleerd op 5 december 2006. De spirit werd te rijpen gelegd in hogsheads en eind 2019 werden drie van die hogsheads samengevoegd in een Fresh Sherry Butt (met vatnummer 9) om gedurende zeven maanden een sherryfinish mee te krijgen. Uiteindelijk werd de in totaal 13 jaar gerijpte whisky op 2 juni 2020 gebotteld in 702 flessen. De sterkte bij botteling was 58,4% en er is niet bijgekleurd of koud gefilterd.
- Neus: Zoet en kruidig (in de richting van bouillon). Er lijkt een flinke invloed van het sherryvat te zijn. Op het gebied van geur maar zeker ook gezien de donkere kleur. Ik ruik dadels, gedroogde pruimen en iets van rumbonen.
- Smaak: Deze komt stevig binnen bij de eerste slok. Later wordt dit minder maar er is een vrij pittige kruidigheid aanwezig. Er zijn ook zoete tonen van gedroogd fruit en pure chocolade aanwezig. Ik heb niet echt het idee met een Linkwood te maken te hebben, wél met een flinke sherryinvloed.
- Afdronk: Warm in het begin, ook een wat drogend karakter. Ook hier weer kruidige tonen en een zoetje van gedroogd fruit.
Ik weet niet goed wat ik hiervan moet vinden. Natuurlijk, hij smaakt me prima maar aan de andere kant is het wat mij betreft iets teveel naar de sherrykant getrokken. Er is niets over van het distilleryprofiel maar ook niet van de eerste rijping op de hogsheads. Die balans is wat mij betreft compleet zoek en dat maakt dat ik er 85 punten aan geef.
