De herfstvakantie van 2016 bleek een uitgelezen mogelijkheid om met het gezin een stedentrip te doen. Na een eerdere bezoek van mijn vrouw en mijn oudste zoon was hun enthousiasme zo aanstekelijk dat we dit keer met zijn vieren naar London vlogen. Even heerlijk 4 dagen de tourist uithangen in een wereldstad. Natuurlijk zit er voor mij dan ook een stukje whiskytourisme bij. Zeker als ik de kans krijg een eeuwenoude slijterij te bezoeken.
Vanuit ons hotel pakten we de Underground om in Westminster weer uit te stappen. Dicht bij trekpleisters als de London Eye, de Big Ben en Westminster Abbey, ligt een prachtig aangelegd park waar je uit de hand de eekhoorns en duiven kunt voeren, St. James’s Park. Ik had vooraf natuurlijk wat huiswerk gedaan en ik wist dus dat vlakbij dat park een slijterij zat die daar al in 1698 geopend werd. No 3 St. James’s Street is al die jaren het adres geweest waar Berry Brothers & Rudd als Wine and Spirit Merchants hun klanten verwelkomen. Ik móést daar dus wel even gaan kijken.
Uiteraard was dit geen whiskytrip en dus zou ik niet lang in de winkel blijven. Even snel wat foto’s maken en de schappen bekijken of er nog een mooi flesje zou staan om mee te nemen naar Nederland. Berry Brothers & Rudd is namelijk niet alleen een winkel maar ook een onafhankelijk bottelaar en daarmee voor mij zeer interessant. Tussen hun eigen bottelingen vond ik uiteindelijk een 18yo Caol Ila. Gedistilleerd in 1997, gerijpt in vatnummer 1/1001 en dit jaar gebotteld op 40% (had van mij wel wat hoger mogen zijn). Unchillfiltered, ondanks het alcoholpercentage van 40%, en niet bijgekleurd met caramel kleurstof.
- Neus: Subtiele rook met daar doorheen geuren van gedroogd fruit. Ook een vleugje boenwas. Alle geuren zijn slechts licht aanwezig, waarschijnlijk veroorzaakt door het lagere ABV dan ik doorgaans gewend ben.
- Smaak: Hier komt het prachtige karakter van Caol Ila naar boven. Niet dat hele zwaar rokerige van Ardbeg of Laphroaig maar toch voldoende krachtig. Fruitige sherry tonen komen mooi door, vergezeld door een lichte kruidigheid van het hout.
- Afdronk: Ondanks de rokerigheid is de afdronk iets aan de korte kant. Het is ook met name de rokerigheid die overblijft en daar had ik graag ook het meer fruitige karakter langer willen proeven.
Ik vraag me af waarom deze whisky zover is verdund. Zou het zijn om er zoveel mogelijk flessen van te kunnen verkopen? Zou de whisky anders teveel last hebben van het hout (te scherpe kruidigheid, te veel tannines)? Ik had hem in ieder geval graag op vatsterkte willen proberen… Al met al is het een mooi souvenir van een mooi en kort bezoek aan deze zeer oude shop.
