Ik heb ze inmiddels al even in huis en ik bedenk me ineens dat ik ze nog steeds niet de aandacht heb gegeven die ze verdienen. Natuurlijk heb ik gemeld dat ik ze direct had aangekocht toen Wijnhuis Oss ze in de winkel had gezet, samen met een aantal andere hele mooie Claxton’s bottelingen. Uiteraard zijn ze ook meteen geopend maar het kwam er gewoon nog niet van. Nu dan eindelijk een artikel over deze twee giganten uit Warehouse #1 van The Dalswinton Estate.
Bottelaar Claxton’s is al regelmatig verschenen op deze website. Ik heb zelf al een aantal mooie bottelingen in de collectie gehad en daarnaast ook al verschillende samples kunnen proeven. Komend jaar hoop ik met mijn oudste zoon een reisje naar Schotland te kunnen maken en dan ook een hele dag te verblijven op het landgoed waar Claxton’s zich heeft gevestigd. Tot die tijd, en ook daarna, maar gewoon genieten van wat ik al heb staan. Dit keer dus in een tweeluik.
Ik start met de Blair Athol, de distillery die we in 2016 zelf nog bezocht hebben. Zo’n 6,5 jaar voor dat bezoek werd het distillaat voor deze botteling gestookt. Voor de rijping werk gekozen voor een PX Quarter Cask dat uiteindelijk vatnummer C21007 meekreeg. Een klein vat betekent veel houtinvloed van een, in dit geval, zoete sherry afkomst. Geen koude filtering of caramelkleurstof en het alcoholpercentage is vastgesteld op 57,1%. Het vat leverde een opbrengst op van 148 flessen.
- Neus: Zoet en kruidig met rood fruit richting aardbei en framboos. Ook is er iets van bosbes, bosvruchtenthee en een vleugje menthol.
- Smaak: Kruidig met een lichte prikkel. Snel is er een mooi zoetje van bosvruchtenthee, menthol en chocolade.
- Afdronk: Mooie lange afdronk. Licht drogend van thee met een mooi zoetje en een lichte kruidigheid.
Ik ben blij dat één van de 148 flessen bij mij in de kast terecht is gekomen. Een prachtige dram om zo heel af en toe eens naar te grijpen, wat mij betreft een mooie 88 punten score zeker wel waard.
Dan is het tijd voor de Longmorn. Een klein nipje in de winkel maakte direct al veel indruk op me. Ik ben benieuwd hoe dat nu is als ik er eens goed voor ga zitten. In oktober van 2008 stroomde de spirit voor deze whisky uit de spiritsafe van de Longmorn distillery. De whisky mocht tot wasdom komen in een vat dat geslagen is uit staven van ex-sherry vaten. Gezien de opbrengst van het vat (258 flessen) lijkt het erop dat het vat een formaat van 200 liter heeft gehad. Uiteraard ook hier geen kleuring of koude filtering. Er is ook niet verdund waardoor de sterkte 52,6% is gebleven.
- Neus: Direct pure chocolade, koffie, hazelnoot, caramel en gedroogde kruiden. Later komt ook gedroogd fruit langzaam op.
- Smaak: Zacht in de mond met een licht bittertje van pure chocolade. Er is ook een hint van noten en gedroogd fruit. Bij het derde nipje bemerk ik een vleugje tabak.
- Afdronk: Lang, licht drogend maar ook zoet met af en toe een bitter tintje.
Wauw, dit is een heel mooi drammetje voor de tijd van het jaar! Wat mij betreft steekt de Longmorn nét een puntje boven de Blair Athol uit maar op een andere dag zou dat ook omgekeerd kunnen zijn. Twee hele mooie flessen waar ik uiteraard heel blij mee ben!
