Met sommige distillery’s heb je meer dan met andere. Zo heeft Ardmore op mij nog geen onuitwisbare indruk achtergelaten bij die paar glaasjes die ik ervan genuttigd heb. In mijn collectie heb ik er nog nooit iets van gehad maar gelukkig zijn er dan mensen als Jonny Coulon die mij een mooi sample willen helpen. Ik wil Ardmore immers wel een kans blijven geven. Wat beleven anderen wél wat ik niet beleef?
Jonny bracht me dit sample toen ik Antwerpen was voor een gezinsuitstapje. Dit keer een keer geen Signatory Vintage als bottelaar. Deze Ardmore werd gebotteld door Whiskybroker, voor mij ook geen onbekende bottelaar.
De whisky vond zijn oorsprong toen de spirit werd gedistilleerd in oktober 2009 bij de Ardmore distillery in de Schotse Highlands. Op de 15e van die maand werd een refill sherry butt gevuld met deze spirit en begon de rijping van de whisky. Whiskybroker kocht het vat en op 27 februari 2018 werd besloten hetvat te verdelen over een aantal Octaves voor een extra finish.
Deze specifieke fles is gevuld vanuit Octave nummer 2642C. Dit kleine vat is geslagen uit hout dat afkomstig is van vaten die voorheen Oloroso sherryvaten hebben gevormd. Op 22 november 2018, na een finish van bijna 9 maanden, werd het vaatje geleegd om er 68 flessen whisky mee te vullen. De vatsterkte werd hierbij vastgesteld op 56,0%.
- Neus: Misschien komt het door het barbecueën maar ik ruik hier een zoete marinade op basis van sojasaus. Een licht rokerig tintje en wat sigarenas. Ook komen zoete tonen van caramel, melkchocolade en rozijnen boven.
- Smaak: Een scherpe aankomst met het eerste slokje. De alcohol is flink aanwezig maar het bijtende trekt vrij snel weg om plaats te maken voor een heel vreemde smaaksensatie. Het lijkt wel of ik gekookte witlof met een licht rokerig randje proef… Ik ben verrast maar niet positief…
- Afdronk: Gelukkig blijft de witlof niet lang hangen. Een vleugje rook en wat caramel blijven iets langer hangen zonder echt indruk te maken.
De neus maakte me wel geïnteresseerd in dit glaasje. Jammer genoeg kunnen de smaak en de finish die interesse niet waarmaken. Het lijkt wel of er in het originele sherrybutt of juist in het finishvat iets in het hout gezeten heeft dat de smaak ontzettend heeft beïnvloed. Het kan natuurlijk ook gewoon niet mijn ding zijn… De neus zorgt ervoor dat ik toch nog een score geef van 78 punten.
Vloeibare gekookte witlof ? Daar zou ik ook niet watm van lopen. Een score van 78 punten is dan nog mild 🙂
Zoals ik al schreef vond ik de neus wel interessant. Dat maakte nog wat goed.