Het minimale alcoholpercentage dat whisky móét hebben om whisky te mogen heten is 40%. Bij veel standaard bottelingen en blends wordt dit percentage inderdaad gehanteerd, iets wat je bij de onafhankelijken maar zeer zelden ziet. Waarom dan beginnen met dit feitje? Het leuke aan dit blogje is dat we bij de start 40% van de samples gedaan hebben en aan het eind nog 40% te gaan hebben. Benieuw naar sample 5 en 6? Lees dan snel verder!
In deze serie hou ik voor de volgorde de gemiddelde score aan die op Whiskybase gegeven is aan de betreffende whiskies. In beide voorgaande delen is al gebleken dat ik in sommige gevallen toch iets af moet wijken van wat de goegemeente heeft besloten… Dat is natuurlijk ook precies waar we voor staan. Onze eigen mening, onze eigen notities, ons eigen oordeel.
Dat gezegd hebbende, kan ik wel melden dat het verwachtingspatroon vandaag ook weer hoog ligt als ik naar de gemiddelde scores kijk. Met 88,3 en 88,4 zouden deze twee bottelingen kwalitatief dicht bij elkaar moeten liggen en in ieder geval van hoog niveau moeten zijn. Het zijn allebei whiskies die op een vatsterkte van boven 55% gebotteld zijn. Ik ga er dus maar eens goed voor zitten.
De eerste van deze vergelijking is gebotteld door Signatory Vintage in hun Cask Strength serie. Je weet wel, van die sierlijke fles in dat al even sierlijke zwarte blik met gouden letters. En van de hele mooie whiskies die ze bottelen uiteraard. Zou dat ook nu het geval zijn? De spirit werd gedistilleerd in mei 1991 en te rijpen gelegd in een sherry butt met vatnummer 4240. In december 2015 werd het vat geselecteerd om gebotteld te gaan worden. De whisky heeft daarmee de leeftijd van 24 jaar rijping bereikt. Botteling vond plaats zonder koude filtering en zonder bijkleuren. De vatsterkte is vastgesteld op 55,5% en het vat leverde 587 flessen op.
- Neus: De start is vrij heftig met alcohol en een zwavelig tintje. Ietwat vlezig ook. Na een kwartier in het glas trekt dit weg en komen meer fruitige tonen boven die het geheel een stuk aangenamer maken. Sinaasappelmarmelade en een vleugje peer zorgen hier met succes voor.
- Smaak: Een lichte prikkel op de tong, daarna overgaand tot een wat drogend mondgevoel. Kruidig van het hout. Het fruitige van sinaasappel, mandarijn en een appeltje is er wel maar het drogende karakter van het eikenhout is niet iets sterker zonder echt te overheersen. Naarmate het glas vordert wordt deze steeds wat aangenamer.
- Afdronk: De afdronk is lang maar dat wordt vooral veroorzaakt door het drogende karakter. Het vlezige uit de initiële geur komt hier ook even om de hoek kijken samen met een bitter tintje van sinaasappelrasp.
Deze botteling heeft absoluut wat tijd in het glas nodig om The beast of the Speyside vrij te laten. Heeft ie de tijd gehad dan zou ik deze een score van 87 mee willen geven maar als je hier te snel in duikt dan zou de score zomaar 2 punten lager uit kunnen vallen. Een whisky met gebruiksaanwijzing dus.
Ook de tweede whisky is er een die gebotteld werd in een zeer karakteristieke fles. Wie kent immers de prachtig gestileerde flessen van Malts of Scotland niet? Wat dat betreft doen beiden niet voor elkaar onder. Deze whisky werd gestookt in 1994 en bracht de rijpingsperiode door in een sherry hogshead met vatnummer MoS 16004. In 2016 werd deze gebotteld en omdat zowel de precieze datum van afvullen, als die van het legen van het vat niet vermeld staan is dit een whisky die minimaal 21yo is en misschien de 22 jaar bereikt heeft. Vatsterkte is hier 58,7% en ook deze is niet gekleurd of koud gefilterd. Dit vat bracht een totaal van 239 flessen op.
- Neus: Deze is direct heel anders dan de Signatory Vintage botteling. Ondanks het hogere alcoholpercentage kom je dat hier niet tegen. Ook geen zwavelige tonen maar direct een fruitig karakter van met name rood fruit en een zoete appel. Daarnaast zoete tonen van melkchocolade en gedroogd fruit. Als deze wat langer staat ontwikkelt zich een hint van boenwas.
- Smaak: Ook hier een prikkel waarbij je de alcohol wél merkt. Een rond en romig mondgevoel. Licht kruidige tinten van kaneel en kruidnagel maar niet overheersend. Smaken van bessen, appel, vijgen en dadels maar ook een randje chocolade. Alles in een mooie balans.
- Afdronk: In de afdronk ook hier een licht drogend tintje. Hier komen wel de fruitige smaken doorheen.
Van deze twee samples wint de Malts of Scotland het vrij duidelijk. Het sherry hogshead heeft een prima werking gehad waardoor een whisky is ontstaan die wat mij betreft vooral heel mooi in balans is gebleven. Wat mij betreft een score van 89 punten waard.
